Laatste dagje Jogja

Vandaag alweer de laatste dag in Jogja. Na het ontbijt, wat voor Maurice lichtelijk frustrerend verloopt aangezien hij in de rij moet voor een gebakken ei, de bami op is en als hij uiteindelijk dan maar kiest voor een wafel de persoon voor hem de laatste 5 wafels op een bord schept, vertrekken we naar "onze" becak rijder om een ochtendje op pad te gaan. We willen naar het paleis van de Sultan (Kraton) en het Waterpalace. Na wat onderhandelen spreken we een prijs af en we gaan op pad. Noah en ik zitten in een becak met motor en dat voelt iets beter aan. Ik vind dat lastig iemand zich de tandjes laten trappen om mij ergens te brengen.

Bij het Kraton aangekomen blijken de mannen niet met een hemdje naar binnen te mogen, alleen met een t-shirt. Voor vrouwen is het geen probleem een hemdje. Uiteraard zijn er genoeg bereidwillige verkopers om ons hierbij te helpen. Zowel Noah als Maurice moeten een t-shirt. Nadat we dat gedaan hebben kunnen we naar binnen. Oh ja, natuurlijk wel entree betalen en 1000 rupiah (0,07 cent) om foto's te mogen maken, het lijken wel Hollanders. In het eerste gedeelte, voornamelijk tuin, vragen we ons een beetje af wat we hier doen, we mogen in een heel beperkt gedeelte lopen, de Sultan is niet gediend van zoveel mensen in zijn tuin denk ik. Ook in de gebouwen is het voornamelijk "oude spullen"' en dan druk ik mij netjes uit, wat we zien. We zijn er met een redelijk vlot tempo wel doorheen gelopen. Wat vooral jammer is dat alle uitleg die bij de items staan alleen in het Bahasa Indonesia is en niet in het Engels.

Onze becak staat rustig te wachten en brengt ons naar het Waterpalace. Het vroegere buitenpaleis van de Sultan. Ook daar betalen we entree maar daar hoort dan gelijk een gids bij. Die legt ons uit dat er 3 zwembaden zijn, 1 voor de kinderen, 1 voor de vrouwen en 1 voor de sultan. Tussen het zwembad van de sultan en de andere 2 zit een soort toren en daar ging de sultan dan op en keek in het vrouwenbad welk exemplaar hij wilde, hij kon er uit 35! kiezen. Deze vrouw mocht dan bij hem in het zwembad. En in die toren was ook de slaapkamer van de sultan. Ik vermoed niet om te slapen ;-). Noah was onder de indruk van die 35 vrouwen en de 150 kinderen die de Sultan heeft/had. Ik denk dat de SVB in Nederland ook niet goed zou weten hoe ze de kinderbijslag moet berekenen. Uiteraard worden we ook hier weer in een aantal shoppen gebracht nog meer prachtige Batik te kopen. Als we dat niet doen en er min of meer direct uitlopen hoor ik de gids tegen de verkoper in het Bahasa wat zeggen. Ik krijg het idee dat het niet veel goeds is. Bij de uitgang staat hij ook al echt te wachten op zijn fooi en een thans you kan er net af, dat is een beetje jammer.

Onze becak brengt ons weer naar het hotel en onderweg vragen ze iedere keer of we naar een batik, zilver of mahjong poppen fabriek willen. Dat willen we allemaal niet. Ze krijgen een goede prijs dus de commissie halen ze maar bij een andere toerist.

Bij het startpunt gaan we lunchen en dan lopen we terug naar het hotel (5 minuutjes). De middag spenderen we bij het zwembad en aan het eind van de middag gaan we douchen en weer op pad. In het straatje achter het hotel is het groot feest. Er is een mode show, live muziek en een soort optocht. Er rijden ook lege becaks mee en de jongens mogen onderweg in stappen. Ze rijden op die manier de hele optocht mee. Was een leuke ervaring.